Το Νεραϊδοχώρι είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά Νεράιδα της οροσειράς της Πίνδου σε υψόμετρο 1.200μ. Απέχει μία ώρα τόσο από τα Τρίκαλα όσο και από τα Μετέωρα (50 χλμ.) και μόλις 10 λεπτά από το χιονοδρομικό κέντρο του Περτουλίου (9 χλμ.) και έχει 191 κατοίκους. Αποτελεί ένα από τα πλέον ιστορικά χωριά του δήμου Πύλης και της ευρύτερης περιοχής του Ασπροποτάμου (Αχελώου), καθώς αναφέρεται στους καταλόγους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ενώ εδώ γεννήθηκε ο στρατηγός της ελληνικής επανάστασης του ’21, Χριστόδουλος Χατζηπέτρος. Παλιότερα ήταν γνωστό, ως Χατζηπέτριο και στα νεότερα χρόνια ως Βετερνίκ.
Φημίζεται τόσο για το εξαιρετικό κλίμα του όσο και για τη φυσική ομορφιά του, καθώς περιβάλλεται από δάση ενταγμένα σε δίκτυο NATURA 2000. Εκτός από την απαράμιλλη φυσική ομορφιά του, οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τοπικά εδέσματα, ανεπανάληπτες διαδρομές εντός περιβάλλοντος NATURA 2000, διαδρομές τόσο για trekking όσο και για mountain bike, καθώς και τη φημισμένη φιλοξενία των κατοίκων. Προσφέρεται τόσο για χαλαρωτικές οικογενειακές διακοπές όσο και για ταξιδιώτες που αναζητούν την περιπέτεια και τις φυσικές δραστηριότητες.
Στο Νεραϊδοχώρι μπορεί κανείς να επισκεφθεί τον Ι.Ν. του Αγίου Νικολάου, το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα και του Προφήτη Ηλία, και το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, γνωστό και ως «Μονή Τσούκας». Το γεφύρι του Χατζηπέτρου, βρίσκεται δύο περίπου χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Νεραϊδοχωρίου και γεφυρώνει το Περτουλιώτικο ρέμα, λίγο πριν τη σμίξη του με το ρέμα Κόρμπου. Το γεφύρι συνέδεε παλιά τα χωριά του Ασπροποτάμου με τον Τρικαλινό κάμπο. Συνδέεται με το καλντεριμωτό μονοπάτι «Σκάλα Κόρμπου» ή «βλαχόστρατα» που οδηγεί στην περιοχή της Ελάτης. Προφορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι το γεφύρι χτίστηκε στο δεύτερο ήμισυ του 18ου αιώνα και χρηματοδότης του ήταν ο Γούσιος Χατζηπέτρος, πατέρας του αγωνιστή της Επανάστασης και στρατηγού, Χριστόδουλου Χατζηπέτρου.
Η πέτρινη τοξωτή γέφυρα του Νεραϊδοχωρίου και τμήμα της παλαιάς «Βλαχόστρατας» (λιθόστρωτο μονοπάτι από το γεφύρι έως τη θέση «Αγία Σοφία»), χαρακτηρίσθηκαν με υπουργική απόφαση ως μνημεία, καθότι αποτελούν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες τεχνικές κατασκευές του β΄μισού του 19ου αιώνα και σημαντική ιστορική μαρτυρία για τον τρόπο επικοινωνίας και την κοινωνική οργάνωση της περιοχής και τις μνήμες των κατοίκων.
Στο ποτάμι του Νεραϊδοχωρίου βρίσκεται ο πετρόχτιστος νερόμυλος που χρησιμοποιούνταν για την επεξεργασία τροφών (σιτάρι, καλαμπόκι κ.α.), ούτως ώστε να είναι δυνατή η επιβίωση των τοπικών πληθυσμών κατά τους χειμερινούς μήνες που ήταν αποκλεισμένοι λόγω χιονοπτώσεων. Παράλληλα διέθετε εξοπλισμό και μηχανισμούς για τη χρήση του ως δριστέλα. Η χρήση του νερόμυλου εγκαταλείφθηκε με τη δημιουργία δημόσιου δρόμου και την πληθώρα προσφοράς εμπορευμάτων και τροφών.