Σε υψόμετρο 750μ. στις πλαγιές του Κόζιακα, σε απόσταση 14 χλμ. από την Πύλη, βρίσκεται το χωριό Κοτρώνι, με πληθυσμό 321 κατοίκους. Σ’ αυτό υπάγεται ο οικισμός Λογγιές, σε υψόμετρο 300μ. Η συγκεκριμένη δημοτική κοινότητα είναι χτισµένη στην περιοχή όπου εκτείνονταν η «Αθηκία χώρα», και κατοικούνταν από την «ευγενέστατη φυλή των Αιθήκων», όπως αναφέρει ο γεωγράφος Στράβων.
Δραµίζι είναι η πρώτη ονομασία του χωριού, κατά τους µέσους χρόνους και το αναφέρουν και νεότερες µαρτυρίες. Στις 30 Ιουλίου 1821 µετά την επανάσταση των Αγράφων υπό τον Νικόλαο Στουρνάρη, το Κοτρώνι κάηκε από τους Τούρκους, µαζί µε την Πύλη και την Ελάτη. Τη νεότερη ονοµασία, κατ’ άλλους, την οφείλει στα πολλά κοτρώνια (βράχους) που έχει, ενώ επικρατέστερη είναι η άποψη ότι του δόθηκε αυτό το όνοµα προς τιµήν του γυµνασιάρχη Παν. Κοτρώνη που ήταν µέλος της επιτροπής µετονοµασίας των χωριών της περιοχής.
Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η κτηνοτροφία. Στην περιοχή υπάρχουν οι πηγές του Κόζιακα: Κρανιά, Καγκέλια, και Μάνα, καθώς και οι κορυφές Αϊ-Λιάς με υψόμετρο 1600μ., Λεύκες και Παλιομάντρι με υψόμετρο 1500μ., απ’ όπου είναι ορατός όλος ο θεσσαλικός κάμπος. Στους βιότοπους Ομπράβα και Παλιομάντρι είναι πλούσια η πανίδα σε ζαρκάδια, λύκους, μπεκάτσες, πέρδικες κ.ά.
Υπάρχουν στον οικισµό, οικοδοµήµατα του προηγούµενου αιώνα (1830 – 1860), τα οποία αποτελούν δείγµατα της αρχιτεκτονικής της περιοχής. Μεταξύ αυτών, το εξωκλήσι της Αγ. Παρασκευής που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού και χτίστηκε το 1858, το εξωκλήσι του Αγ. Αθανασίου που βρίσκεται ανατολικά του χωριού και χτίστηκε το 1891 και οι εικόνες του Τέµπλου, έργα του αγιογράφου Ιωάννη Παντοστόπουλου το 1895.
Το χωριό πανηγυρίζει κατά την εορτή της Αγ. Παρασκευής (25-26-27/7), με τριήμερο γλέντι και ντόπια φαγητά, και το Γενέσιον της Θεοτόκου (7-8/9), με γλέντι στην πλατεία του χωριού και ντόπιες γεύσεις. Ο οικισμός Λογγιές πανηγυρίζει των Αγίων Κων/νου και Ελένης (20-21/5). Εντυπωσιακή είναι η παραδοσιακή τελετή, τα Πασχαλιόγιορτα, τη 2η ή 3η ημέρα του Πάσχα, στην εκκλησία του Προφήτη Ηλία, κατά την οποία φωνητικό συγκρότημα ηλικιωμένων ανδρών και γυναικών του χωριού, τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια που χορεύονται με ειδικούς χορούς. Στην περιοχή Κρανιά και Μπέη είναι χτισμένο καταφύγιο το οποίο πλησιάζει ο επισκέπτης με τα μονοπάτια μέσα από έλατα.