Το Δροσερό, «Στεφανοσαίοι» σύμφωνα με την παλιά ονομασία, απέχει από τα Τρίκαλα 6 χλμ. Βρίσκεται σε υψόμετρο 110μ. και έχει 383 κατοίκους. Χαρακτηρίζεται από τον Πηνειό ποταμό, του οποίου τα πρανή είναι χώρος πορείας για αθλητές, βόλτα με ποδήλατο κ.α., καθώς και από το δάσος, που ήδη αποτελεί επισκέψιμο χώρο φυσιολατρικού τουρισμού για σχολεία και όχι μόνο. Το όνομα «Στεφανοσαίοι» αναφέρεται για πρώτη φορά το 1688 στην πρόθεση 38 του Δουσίκου, φύλλο 26β. Σε άλλες πηγές της Τουρκοκρατίας θα δούμε τα ονόματα Στεφανοσέοι, Στεφανοσέος, Στεφανωσέοι. Με τα στοιχεία αυτά απορρίπτεται η άποψη που είχαν οι παλαιότεροι κάτοικοι του χωριού ότι η ονομασία προέρχεται απ’ τον Παύλο Στεφάνοβικ που αγόρασε τον οικισμό απ’ τους Τούρκους, γιατί η αγορά πραγματοποιήθηκε το 1881. Στο βιβλίο «οι οικισμοί της βορειοδυτικής Θεσσαλίας κατά την Τουρκοκρατία», ο Β. Σπανός αναφέρει: «Όσον αφορά το τοπωνύμιο, θεωρούμε ότι είναι κυριωνύμιο, δηλαδή Στεφανοσαίοι είναι το χωριό του Στεφανούση, του βλαχόφωνου μάλλον Στεφάνου». Διοίκηση: Το χωριό μας, με το ΦΕΚ 126/2 Απριλίου 1883 υπάγεται στο δήμο Πιαλίων, με έδρα την «Καρβουνολεπενίτσα». (Στο ΦΕΚ αναγράφεται δήμος Πιαλίων και όχι Πιαλείων). Ο πληθυσμός του ήταν τότε 110 κάτοικοι. Με το ΦΕΚ 45/1886, η έδρα του δήμου μεταφέρεται στο «Βαρμπόπι». Ο Ευάγγ. Στάθης στο βιβλίο του «Το Βαλτινό», αναφέρει ότι πρώτος δήμαρχος ήταν ο Παπάρας Γεώργιος «απ’ το Μπελέτσι».

Με το βασιλικό διάταγμα της 29ης Αυγούστου 1912, το Δροσερό υπάχθηκε στην κοινότητα Μεγάλων Καλυβίων. Εκπρόσωπος του χωριού στο εξαμελές κοινοτικό συμβούλιο ήταν ο Ευάγγ. Νταλούκας Αναγνώστης. Από το 1914 μέχρι 17-11-1922, πρόεδρος της κοινότητας Μεγάλων Καλυβίων ήταν ο Αθανάσιος Σπυρόπουλος, ενώ από 18-11-1922 μέχρι 14-11-1923, ο Νικόλαος Κωνσταντινόπουλος. Εκπρόσωπος του χωριού στο εξαμελές κοινοτικό συμβούλιο παρέμεινε ο Ευάγγ. Νταλούκας μέχρι τον αποχωρισμό που πραγματοποιήθηκε το τέλος του 1824. (Νικ. Χιώτης: Μεγάλα Καλύβια – Ο τόπος μας και ο κόσμος μας, Β τόμος). Με το Βασιλικό διάταγμα της 20ης Ιουνίου 1919, το χωριό αναγνωρίστηκε ως κοινότητα. Αποσπάστηκε απ’ την κοινότητα Μεγάλων Καλυβίων το 1925 με πρώτο πρόεδρο τον Κωνσταντίνο Νταλούκα. Με το νόμο 2537 (ΦΕΚ 244/97) το Δροσερό υπάχθηκε στο δήμο Γόμφων, με έδρα τη Λυγαριά και πρώτο δήμαρχο τον Παλλαντζά Νικόλαο. Με το νόμο 3852 (ΦΕΚ 87/2010) υπάχθηκε στο δήμο Πύλης, με έδρα την Πύλη και πρώτο δήμαρχο τον Κουφογάζο Κωνσταντίνο. Πηγή: Δροσερό (παλιά ονομασία Στεφανοσαίοι). Γράφει ο Παναγιώτης Κ. Νταλούκας (Αποσπάσματα απ’ το υπό έκδοση βιβλίο μου Δροσερό – Στεφανοσαίοι, απ’ το χθες στο σήμερα).