Η Πιάλεια, (παλιά ονομασία Καρβουνολεπενίτσα), βρίσκεται στα ριζά του Κόζιακα. Έχει υψόμετρο 120μ., απέχει από τα Τρίκαλα 22 χλμ. και έχει πληθυσμό 640 κατοίκους. Ερείπια της αρχαίας πόλης Πιάλειας βρίσκονται στη σημερινή τοποθεσία «Παλαιόκαστρο», όπως και στους αρχαιότερους συνοικισμούς «Φτελιά» και «Αλπίνα», στους οποίους φαίνεται ότι εγκαταστάθηκαν οι κάτοικοι της Πιάλειας, μετά την καταστροφή της πρώτης πόλης από το Ρωμαίο στρατηγό Τίτο Φλαμινίνο το 198 π.Χ., καθώς και στη θέση «Νούλα».

Το τείχος της ακρόπολης στη θέση «Παλαιόκαστρο» χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. Στην Πιάλεια έγιναν ανασκαφές το 1902 από τον αρχαιολόγο Π. Καστριώτη, ο οποίος έφερε στο φως σημαντικά ευρήματα. Γενικά μπορεί να πει κανείς ότι ολόκληρη η περιοχή της σημερινής Πιάλειας είναι ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος. Βρέθηκαν κατά καιρούς ανάγλυφες παραστάσεις ακολουθίας της Αρτέμιδος, νομίσματα Κλασικής, Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής, αγγεία κ.λ.π., που μαρτυρούν τη φήμη της πανάρχαιας αυτής πόλης. Σύμφωνα με μια άποψη, η Πιάλεια ήταν η πατρίδα του Ασκληπιού, ενώ σύμφωνα με μια άλλη, την πιο πιθανή, ο Ασκληπιός πήγαινε στον κοντινό Κόζιακα όπου μάζευε τα φαρμακευτικά βότανα, τα οποία αφού επεξεργαζόταν στα φαρμακοτριβεία της Πιάλειας, τα μετέφερε κατόπιν στο Ασκληπιείο της Τρίκκης.

Η απέραντη θέα προς το θεσσαλικό κάμπο αποτελεί έναν πίνακα ζωγραφικής που δεν περιγράφεται, μόνο βιώνεται. Ο πεζοπόρος έχει την αίσθηση ότι συνοδοιπορεί με τον Ασκληπιό που μαζεύει τα βότανά του στις πλαγιές του Κόζιακα.