Το Μυρόφυλλο (παλιά λεγόταν Μυρόκοβο),είναι το τελευταίο χωριό της επαρχίας Τρικάλων και βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά του Ασπροποτάμου στα όρια των νομών Τρικάλων, Άρτας και Καρδίτσας ανάμεσα στα Θεσσαλικά Άγραφα και τα Τζουμέρκα. Η παλιά ονομασία Μυρόκοβο αναφέρεται στο χρυσόβουλο (1332-1341 μ.Χ.).
Το χρυσόβουλο αυτό είναι του 1336 μ.Χ. Η ονομασία Μυρόκοβο κατά μία άποψη προήλθε πιθανόν από τη σύνθεση του Μυρ-(σημαίνει σύμπαν) και την παραγωγική κατάληξη -οβο (σημαίνει χωριό). Έτσι Μυρόκοβο είναι το χωριό με ανοιχτούς ορίζοντες.Μία άλλη εκδοχή λέει ότι η ονομασία Μερόκοβο προήλθε από (κόβω-μέρος) και με την κώφωση του φθόγγου (ε) έγινε (υ) γιατί ως γνωστό η Πίνδος είχε πολλές κατολισθήσεις. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 500 έως 900μ. Απέχει από τα Τρίκαλα 90 χλμ και από την Άρτα 85χλμ.
Οι κάτοικοι βάση απογραφής είναι 800 ενώ το καλοκαίρι ξεπερνούν τους 1800. Γενικό χαρακτηριστικό γνώρισμα της περιοχής είναι το ανώμαλο και σε πολλά σημεία απόκρημνο έδαφος. Αυτό τον άγριο και δύσβατο τόπο τον μεταμόρφωσαν με την παρουσία και εργατικότητά τους οι άνθρωποι, δημιουργώντας μια μικρή κοινωνία αποτελούμενη από πολλούς οικισμούς ασύμμετρα κατανεμημένους σε μια έκταση 45.000 στρεμμάτων. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και τη γεωργία και σε μικρότερο αριθμό με άλλα επαγγέλματα (παντοπώλης, μελισσοκόμος, κρεοπώλης κτλ). Κοντά στις όχθες του Αχελώου και σε μικρή απόσταση από αυτές, στα νότια του χωριού βρίσκεται το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου μέσα σε ένα ιδιόμορφο και εντυπωσιακό τοπίο. Δεν είναι δυνατόν στις λίγες γραμμές που έχουμε στη διάθεση μας να κλείσουμε την ιστορική πορεία της Μονής του Αγίου Γεωργίου. Δημιουργεί εύκολα το ενδιαφέρον του επισκέπτη και προκαλεί το θαυμασμό του προσκυνητή για το ογκώδες και μεγαλόπρεπο του σχήματός του.
Στην εξέταση της ιστορίας του μοναστηριού θα πρέπει να διακρίνουμε δύο χρονικές περιόδους στην μακραίωνη πορεία του. Η πρώτη περίοδος, που είναι η πιο μεγάλη χρονικά εκτείνεται ως τις αρχές του 17ου αι. και η δεύτερη ως σήμερα.. Η πρώτη είχε ως κέντρο λατρείας τον Ιερό Ναό της Παναγίας και η δεύτερη του Αγίου Γεωργίου. Δεν γνωρίζουμε τη χρονολογία δράσης του, αλλά οι τελευταίες σωστικές ανασκαφές στα Βαργίανια έδειξαν μία αξιόλογη δράση από τα πρώτα κιόλας χριστιανικά χρόνια. Πάντως στις αρχές του 17ου αι. χτίστηκε η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Η οχυρωματική διάταξη των κτιρίων γίνεται φανερή και από τον υψηλό πύργο της εισόδου, τις πολλές πολεμίστρες, τις εξόδους κινδύνου, τις κρύπτες-καταφύγια. Σήμερα το καθολικό της Μονής είναι η Εκκλησία του Αγ. Γεωργίου και έτσι φαίνεται να ήταν , τουλάχιστον, από τις αρχές του 19ου αι. με όλα τα κτίσματα του μοναστηριακού συγκροτήματος.
Η παράδοση θέλει τον Αϊ-Γιώργη κτίσμα της Φιλικής Εταιρίας με σκοπό να χρησιμοποιηθεί ως καταφύγιο των αγωνιστών στον ένοπλο απελευθερωτικό αγώνα. Κτήτορας του μοναστηριού είναι ο ηγούμενος παπά-Κοσμάς, όπως παριστάνεται στην είσοδο της εκκλησίας και οι εργασίες τελείωσαν το 1836. Πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε την αξιόλογη πνευματική δράση της Μονής στην πρώτη φάση της ιστορικής πορείας της, όπως αυτή καταγράφεται μέσα από τη σωζόμενη αλληλογραφία του κώδικα των Βρυξελλών ΙΙ 2406 του παπά-Νικόλα Μυροκοβίτου. Διαφαίνεται πως με κέντρο τη Μονή Μυροκόβου, απ’ όπου έπαιρναν τα πρώτα γράμματα εξακτινώνονται έπειτα οι λόγιοι στα κέντρα του ελληνισμού. Αφέθηκε να σβήσει έτσι άδοξα στο πρώτο μισό του 20ου αι. από τους τελευταίους μοναχούς αυτό το προπύργιο του πνεύματος και της ελευθερίας στο κέντρο της ορεινής Ελλάδας. Κάθε χρόνο στις 23 Απριλίου ή τη δεύτερη μέρα του Πάσχα πανηγυρίζει το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου και γίνεται παραδοσιακό ημερήσιο πανηγύρι που κρατάει ως αργά το απόγευμα. Ακόμη ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει το μοναδικό άθικτο κομμάτι του ποταμού Αχελώου.
Να επισκεφτεί το Διάσελο όπου στις τελευταίες ανασκαφές βρέθηκε οικισμός που χρονολογείται 300π.Χ. Τα Βαργιάνια όπου η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως τρίκλυτο ναό του 5ου μ.Χ. αιώνα και τάφους του 10ου αι. Στο Μυλογόζι-Χειρόλακος υπάρχει το μονοπάτι απ’ όπου πέρασε ο Άρης Βελουχιώτης και η τοποθεσία «Φάγκος» όπου σκοτώθηκε. Στο Μυρόφυλλο έγινε η συνάντηση των αντιστασιακών οργανώσεων: ΕΛΑΣ με τους Αρχικα-πετάνιο Άρη Βελουχιώτη και το Στρατηγό Σαράφη, ΕΔΕΣ με τον Στρατηγό Ναπολέων Ζέρβα και ΕΚΑ με τον αρχηγό Ψαρό όπου υπέγραψαν το Σύμφωνο Μυρόφυλλο-Πλάκα. Ακόμη θα μαγευτεί απ’το κάλος των βουνών, απ’τα φαράγγια, τις σπηλιές και τις άθικτες εξοχές του, τους ζωντανούς οικισμούς του, Γκολφάρι, Γλύστρα, Πύργος, Φτέρη, Μπουρνιάς, Καραβδέϊκα, Μηλότοπος, τις κορφές Χατζή, Αλαμάνος και Αηλιάς. Κάθε χρόνο εκτός από το πανηγύρι του Αϊ Γιώργη γιορτάζονται η Αγία Παρασκευή στις 26 Ιουλίου, ο προφήτης Ηλίας στις 20 Ιουλίου, τριήμερο παραδοσιακό πανηγύρι στις 15 Αυγούστου με πολιτιστικές εκδηλώσεις. Παρά τις ιδιαιτερότητες, οι κάτοικοι μόνιμοι και απόδημοι συσπειρώνονται γύρω από τους έξι εκπολιτιστικούς συλλόγους: « Σύλλογος αποδήμων Μυροφυλλιτών » με έδρα την Αθήνα, « Παν-θεσσαλικός Σύλλογος Μυροφυλλιτών ‘’Ο Άγιος Γεώργιος’’» με έδρα την Αγριά Βόλου, «Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος Νότιας Πίνδου & μνημείων Αχελώου-Ι.Μ. Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου», «Σύλλογος Γκολφαρίου», «Σύλλογος Γλύστρας» και «Σύλλογος Μυροφυλλιτών Τρικάλων », με κοινό σκοπό την αναδιοργάνωση του χωριού, τη στήριξη και ανάπτυξη και τη διάσταση της πολιτιστικής κληρονομιάς. Γι’ αυτό εκδίδεται εδώ και 30 χρόνια η εφημερίδα «Το Μυρόφυλλο », ( Βραβείο Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών ) από τον Σύλλογο Αποδήμων Μυροφυλλιτών. Για την ιστορία της περιοχής εκδόθηκαν και τα εξής βιβλία: 1. ‘’Ένας δάσκαλος θυμάται ‘’ του Δημ. Παπανικολάου, αναφορικά με την αντίσταση στο χωριό. 2. ‘’Αφύλακτοι θησαυροί ’’ του Δημητρίου Ελ. Ράπτη. 3. ‘’Ιερά Μονή Αγ. Γεωργίου Μυροφύλλου Τρικάλων‘’ του Ελευθερίου Καρακίτσιου. 4. ‘’Το Μυρόφυλλο Τρικάλων 1880 – 1980 ‘’ του Δημητρίου Ελ. Ράπτη (κοινωνιολογική μελέτη ). 5. ‘’Εις μάτην‘’ έκδοση της Κοινότητας Μυροφύλλου για την Ιερά Μονή Αγ. Γεωργίου. 6. ‘’Ένας Άγιος – Ένα Χωριό’’ έκδοση της Κοινότητας Μυροφύλλου για την Ιερά Μονή Αγ. Γεωργίου και το Μυρόφυλλο